باید همه چیزو پشت سر بذارم...گاهی باید گذاشت و رفت

وقتی غصه هامون بیشتر از ظرفیتمون میشه ...

وقتی امتحانامون سخت میشه 

وقتی خسته میشیم

وقتی کم میاریم 

وقتی امیدمون ته میکشه 

وقتی دیگه بلد نیستیم حال خودمونو خوب کنیم 

وقتی اوضاع هر روز ناامید کننده تر میشه 

وقتی دعاهامون بی اثر میشه 

وقتی نگران تمام لحظه های آینده میشیم

پ.ن : خدایا من دارم کم میارم ... باور کن ... امید هام ته کشیدن ... باور کن 

اپیزود اول: در مسیر مرگزی _تهران

آفتابی که از مشرق داره میره به سمت مغرب  مستقیم میتابه طرف من

ضبط ماشین روشنه و داره روضه ی حضرت ابوالفضل میخونه 

پاهام تو فشاره و دریچه های لانه کبوتریم داره از کار میفته انگار 

خسته ام ... تو سرم پر از صداست ...مثل یه کلاس که همه ی دانش آموزا باهم حرف میزنن ... معلم نمیتونه به صدای هیچکس گوش بده 

راستی من واقعا اشتباه کردم یا نه ؟

وقت تصمیم گرفتن قکر نمیکردم یک  سری چیزها انقدر اهمیت داشته باشه 

اما داره 

خیلی هم داره 

طوری که حس میکنم اینجا یه جایی شبیه ته دنیای کوچیک منه... آره این اولین باری نیست که این حس بهم دست میده 

انقدر سردرگمم که نمیدونم قسمت بوده یا لشتباه ...

زمین جای قشنگی نیست ... اینجا آدم نفس کم میاره 

اللهم اجعلنی فرجا و مخرجا وارزقنی من حیث لا احتسب

همه دنیا نمیخواد انگار ...

همه دنیا نمیخواد تو نگو نه ...

با دنیا نمیشه جنگید ... جز تسلیم چه میشه کرد ...

خدا برای بنده های تسلیم محضش چیزای بهتری سراغ داره یا مثل بنده هاش با آدمای مظلوم تر بی رحمانه تر برخورد میکنه ؟

آره از فکر کردن خسته شدم ...

دغدغه هام نسبت به مهر پارسال ۱۰۰ برابر شده ... 

یه آدم چقد میتونه به یه چیز فکر کنه ...

گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است 

گاهی ...

به جای نا امیدی کلا بیخیال میشم و برای اتفاقات خوب خوشحال نشم و برای اتفاقات بد هم ناراحت ... بیتفاوت باشم بیخیال همه چیز ...

اینجوری حتما بهتره ... 

فاصله امیدوار شدن تا نا امید شدن کوتاهه ... خیلی کوتاه 

اندازه ی دیدن یه نشونه ی خوب رو میز پذیرایی تا شنیدن یه حرف نا امید کننده دو ساعت بعدش 

وقتی اونا بخاطر من ذوق نمیکنن من بخاطرشون ذوقی ندارم ... ندارم ... ندارم 

صبح با یه خواب نه چندان با معنی  بیدار شدم 

ولی یه جمله وسط خواب میگفتم ... اگه خدا بخواد برای کسی کاری کنه شرایط هر جور باشه اینکارو میکنه 

یاد مهسا افتادم ... خدا براش خواست 

- سر کلاس ژنتیک دیروز استاد یه حرفی زد که خیلی مهم بود ... گفت همیشه تو راه هدفتون یه چیزی هست که باید تحملش کنی و اذیتت میکنه ولی مجبوری تحملش کنی 

مثلا کلاس فیزیولوژیتون ناگزیر باید تحمل کنید تا درستون تموم شه 

مثلا من...

میشه برای من چیزای خوب بخوای

ان الله یبسط الرزق لمن یشاء

رفیق روز های سخت... این بنده ی ضعیف و پشیمانت را دریاب ...

تو اگر مدارا نکنی ...

خدا اجازه من دلم بسته به زنجیر غمت 

نگاه نکن به جرم من

نگاه بکن به کرمت 

راستشو بخوای ... دلهره داره جونمو میگیره ...

منتظرم بیای ... دلهره داره جونمو میگیره 

منو ببخش ... درکم کن ... نیازمندم به نگاهت رفیق

یا محسنُ بحق الحسن

یا امام حسن مجتبی